Olay da bu ya zaten. İki tip insan var dünyada. (Britney Spears - Circus girişi gibi oldu ama neyse) Birincisi ölümüyle sokakların daha temiz olmasını sağlayanlar. Başlık da burdan geliyor. Teru Mikami bu tarz insanlar için DELETE diyor. Topluma faydası olmayan, hatta bedenlerinin biyolojik ölümünü ertelemek için bizim kaynaklarımızı tükettiği için topluma zararı olan insanlar güruhu. Gereksizler. Başarısızlar. Yaşama amacı olmayanlar. Kendine ait olmayan şeylerle övünenler. Hak etmediği halde hak ettiğinden çok daha fazlasını yaşayanlar. Zayıf insanlar. Toplum içinde ağlayanlar. En ufak kötü olayda mücadeleyi kesenler. İki kelimeyi bir araya getiremeyenler. Girdiği her yarışta kaybedenler. Adaletsizliği dile getirmeyenler. Sadece susup geçmesini bekleyen geceleri yastıklarına sarılıp ağlayanlar. Kesinlikle olmak istemediğim insan tipi bu. Bir gözlemci olarak böyle insanları her görüşümde onlara sadece acıyorum. Ne kadar güçsüz göründüklerini düşünüyorum. Ve bu durumu değiştirmek için hiçbir şey yapmadıklarını gördükçe iyice umudumu kesiyorum.
Diğer tip de başkaları tarafından öldürülmek insanlar. Başkalarının engel olarak gördüğü insanlar. Ölümüne kıskanıldığı için etrafındaki insanlar tarafından yaptıkları işe sürekli bok atılan insanlar. Ağızlarını açtıkları anda ne diyeceklerini bilen asla tereddüt etmeyen insanlar. Ciddiye aldığı her yarışmada derece elde eden insanlar. Sadece zeki olmakla yetinmeyip kendini sonuna kadar geliştiren denediği her alanda başarılı olan insanlar. Başarısızlığı kabullenmiyorlar çünkü. Olması gereken de bu. Zeki, başarılı ve güzel kavramı insanlara o kadar ulaşılamaz geliyor ki. Herkes o kadar imreniyor ve o radde gelmek için o kadar bir şey yapmıyor ki.
Kira'dan örnek vermek istiyorum. İlk bölümlerden birindeydi, Raito sınav sonucu elinde eve giriyor. Annesi sınav sonucuna bakmak istiyor. Sonra da "ah yine 1. olmuşsun aferin oğluma" tarzı takılıyor. Aq Kirasında tepki yok. Yok çünkü bu onun için normal, sıradan bir şey. Adam Japonya genelinde yapılan sınavlarda 1. oluyor sikinde değil ya. Var mı böyle bir şey. Bunları yazınca da çok içimde kalmış da yapamamışım gibi bir izlenim yarattığım hissiyatına kapılıyorum ama neyse. Beni asıl üzen şey o kapasitede olup da bunu değerlendirmemiş olmak. Kesinlikle bencillik yapmayarak söylüyorum ki içinde bulunduğum sınıfta aşağıya çekiliyorum. O kadar başarısız insanın içinde izole oluyorum. Öğretmenlerin suçu da değil. 20 kişilik sınıfta anlattığını ilk seferde anlayan ve unutmayan, alt yapısı da iyi olan 2 kişi varsa öğretmen ne yapsın. Evet, sınıfımdakileri hatta okulumdakileri kendime denk görmüyorum. Ve evet yargılama ve karşılaştırma yapma hakkını da kendimde buluyorum. Şu an bulunduğum konumdan daha fazlasını hak ettiğimi de düşünüyorum. Bazı şeyler sadece benim elimde değil diye bırakamam. 3 yıldır yatıyorum. Yeter.
Yeter. Evet. Son olarak:
IF YOUR SPIRIT IS STRONG YOU COULD BE THE ONE
AND I WONT GIVE UP THE FIGHT TO BE SHAMAN KING!
